Wyjaśnienie zjawiska parowania szyb zewnętrznych w zespoleniach

Parowanie zewnętrznych powierzchni szyb zespolonych jest zjawiskiem fizycznym i nie podlega reklamacji w odróżnieniu do parowania szyb w przestrzeni międzyszybowej spowodowanego rozszczelnieniem szyby.

Zjawisko to polega na wykraplaniu się pary wodnej na powierzchni szyby w przypadku, gdy temperatura powierzchni szyby jest niższa lub równa temperaturze punktu rosy dla danej wilgotności względnej powietrza. Zjawisko to może występować częściej w przypadku szyb niskoemisyjnych („ciepłych”) ze względu na fakt, że przez taką szybę wypromieniowanej jest mniej energii cieplnej (dzieje się to dzięki powłoce niskoemisyjnej znajdującej się na szybie wewnętrznej), a co za tym idzie temperatura powierzchni szyby zewnętrznej jest zwykle niższa niż w szybach zespolonych bez powłoki niskoemisyjnej. Dodatkowo wpływ na to zjawisko może mieć bezpośrednie otoczenie miejsca, w którym znajduje się zamontowane okno. Np. rosnące przed oknem drzewo utrudnia osuszanie szyby z pary wodnej przez wiatr, podobnie też może działać szeroki parapet osłaniający okno od dołu jak i niestandardowe obróbki wokół okna. W oknach drewnianych starego typu, które często były nieszczelne, uciekające z pomieszczeń ogrzane powietrze osuszało i ogrzewało powierzchnie szyb nie dopuszczając do powstawania tego zjawiska. Podobnie dzieje się w przypadku nowoczesnych szyb z „ciepłymi” szybami, gdy są uchylone – w innym przypadku nie mogą zostać osuszone inaczej niż przez działanie sił zewnętrznych (np. wiatr).

Niestety samo zjawisko jest nieuniknione i występuje szczególnie często jesienią i wiosną, kiedy mają miejsce znaczne różnice dobowe temperatur oraz zwiększona wilgotność powietrza, i jako takie nie podlega reklamacjom.